Wenus

Radarowe zdjęcie powierzchni Wenus. Powierzchnia tej planety pokryta jest licznymi kraterami wulkanicznymi i strumieniami zastygłej lawy.

Mający 7 km wysokoci Maat Mons jest jednym z najwyższych wulkanów tarczowych na Wenus.

Zewnętrzne warstwy chmur w atmosferze Wenus. Chmury z kropelkami kwasu siarkowego leżą w warstwie, w której wieją szybkie wiatry. Przy powierzchni wiatr jest bardzo wolny, praktycznie przycicha.

Radarowe dane uzyskane przez sondę zostały przetworzone komputerowo na perspektywiczny obraz Wenus.

Wenus krąży wokół Słońca bliżej niż Ziemia. Kiedy znajduje się za Słońcem, oświetlona jest jej cała tarcza, a kiedy jest pomiędzy ziemią a Słońcem, widzimy zaledwie skrawek oświetlonej częci, dlatego w trakcie ruchu po orbicie można obserwować fazy Wenus tak samo jak fazy Księżyca

Atmosfera Wenus zawiera dużo dwutlenku węgla. Promieniowanie słoneczne wnika przez nią i ogrzewa powierzchnię planety. Ciepło wypromieniowywane przez skały nie może jednak wydostać się bo fale cieplne mają większą długość niż światło słoneczne i są zatrzymywane przez dwutlenek węgla, który pełni taką rolę, jak zwykłe szkło w inspektach: słoneczne światło może przez nie przejć, ale wydzielane w środku ciepło jest uwięzione.

Widok z orbity sondy Magellan na wulkan Sapa Mons o rednicy 400 km i wysokoci 1,5 km (kolory sztuczne). Naokoło wypływa lawa. Jest to typowy wygląd dużych wulkanów na Ziemi, zwłaszcza na Hawajach.